آسیب های پوستی در سنگنوردی

گاهی مغز ما دستور به صعودی می دهد که بیش از توانایی بدن ماست. این امر معمولاً از عبارت ” یک تلاش بیشتر” ناشی می گردد که اشتباه است. ولی در نهایت این پوست ماست که حرف آخر را میزند. تکه پوستی که از انگشتان شما، شبیه یک در که از لولایش آویزان شده است؛ روزها، هفته ها و ماه ها تلاش شما را تحت الشعاع قرار می دهد.

در اینجا چند عکس از خونین ترین، بزرگترین، و بدترین وضعیتی که یکی از خوانندگان ارائه کرده ارائه می گردد:

دست من در حین اجرای یک حرکت دینامیک در یک مسیر بولدر سخت باشگاهی، مجروح شد و زمانیکه آن حرکت را انجام دادم تازه متوجه شدم پوست انگشتم کنده شده است و مجبور شدم سه هفته وقفه در تمریناتم ایجاد کنم تا انگشتم بهبود یابد.

من اولین بار زمانی پوست دستم مجروح شد که یک مسیرV2 را برای بار اول صعود می کردم ولی من انگشتانم را با نوار بستم و مسیر را ادامه دادم.

در اواخر یک مسیر بولدر، من نتوانستم حرکت آخر را بدرستی انجام دهم و پاهایم از روی گیره آزاد شد و من تلاش بیهوده ای انجام دادم که وضعیتم را تنها به کمک دستانم حفظ کنم.

روی یک مسیر دورافتاده با درجه سختیV11 به تنهایی کار میکردم، در حرکت آخر انگشتم مجروح شد؛ اما تصمیم گرفتم به صعودم ادامه دهم. احساس خوبی داشتم اما سنگ بسیار تیز و برنده بود.

پوست های آویزان انگشتان پائول برایتینگ در حین سنگنوردی بر روی مسیرReflection در منطقه سنگنوردی در واشنگتن بوجود آمد.

انگشت مک لی وایز بعد از انجام یک حرکت سریع و غیر منتظره روی یک مسیر صیقلی با درجه سختی6A+/5.10C  درمنطقه اربویل اسپانیا به این شکل درآمد.

لحظه دردناکی بود، وقتی دوستم استفان فهمید که برای روزهای آینده نمیتواند سنگ نوردی کند.

وقتی بعد از 5 سال که سنگنوردی نکرده بودم در اولین جلسه دیواره نوردی کردم، این جایزه نصیبم شد.

در طول صعود سرانگشتانم آرام نبود و می بینید که در انتهای مسیر من چه وضعیتی داشتم.

مترجم: منیره رفیعی

منبع: مجله Climbing_June_2016