«فرناز اسماعیل زاده» با حمایت خانواده و مردم ادامه میدهم و تنها نیستم

فرناز اسماعیل زاده (مصاحبه با مجله سنگنوردی انگلستان)

ترجمه : حامد رزاقی

ورزش بانوان نیازمند حمایت مسئولین و دیده شدن است

فرناز اسماعیل زاده ی 27 ساله، بانوی سنگنورد ایرانی که عضو تیم ملی و مربی سنگنوردی است. او به دنبال جذب حمایتهای مادی و معنوی برای افزایش شانس حضور بانوان ایران در رقابتهای بین المللی سنگنوردی است. بر خلاف شیرین شبستری دیگر سنگنورد زن ایرانی که علاقه مند به تمرین در طبیعت است، اسماعیل زاده روی مسابقات تمرکز دارد که نیازمند تمرینات داخل سالن و شهری است که متاسفانه برخی محدودیتهای دست و پاگیر ورزش بانوان مسیر او را ناهموار و دسترسی او به امکانات مورد نیاز یک قهرمان ررا محدود میکند.

من همیشه تنها بودم، من تنها با ایمان، خانواده و مردمی که مرا دوست دارند و مرا ترغیب می کنند بوده ام.

فرناز اسماعیل زاده

کمی در باره اینکه چگونه وارد رشته ی سنگنوردی شدی برایمان بگو؟

خوشبختانه من انقدر خوش شانس هستم که در خانواده ای ورزشکار بدنیا آمده ام. والدینم هر دو کوهنورد هستند. حتی برادر فرشاد هم یک دیواره نورد است، بنابراین من ریشه های سنگنوردی را در خانواده ام داشته ام و از زمانی که نوجوان بودم، دوست داشتم که این رشته را ادامه بدهم.

تا کنون چه مقام هایی در سنگنوردی کسب کرده ای؟

سنگنوردی برای من تنها یک ورزش نیست،  من چیزهای بسیاری از آن یاد گرفته ام و اکنون برای سنگنوردی زندگی می کنم. زمانی که این ورزش را آغاز کردم بسیار ضعیف بودم و کسی به موفقیت من اعتقادی نداشت. من یادگرفتم که چگونه بر ضعف هایم غلبه کنم و اینکه چگونه بدن و ذهن خود را تقویت نمایم. من برای ادامه ی فعالیت ورزشی خود مشکلات زیادی را در پیش رو داشتم، اما غلبه بر آنها مرا دختری قویتر ساخت. بعد از یک سال پس از آغاز سنگنوردی، وارد تیم ملی شدم و هر سال عملکرد بهتری نسبت به سال قبل داشتم و مدال های بیشماری در مسابقات کشوری، آسیایی و بین المللی کسب کردم و همچنین نتایج قابل قبولی در مسابقات جام جهانی بدست آوردم. در این راه به موفقیت های بیشماری نائل آمدم و این باعث خشنودی بی وصف خانواده ام شد. توصیه ی من به دیگران نیز همین است، که به دنبال رویاها و آرزوهای خود بروند و این برای من بسیار ارزشمند است.

فرناز در رقابت های بین المللی در رشته ی بولدرینگ و سرعت مسابقه می دهد.

برای زنان در ایران چقدر سخت یا آسان است که ورزش و تمرین کنند، به خصوص در رقابت ها، و دلایل این امر چیست؟

در سالهای اخیر ورزش بانوان به نسبت قبل با استقبال بیشتری مواجه شده است. اما با این وجود از نظر جامعه،  ورزش سنگنوردی فعالیتی سخت و سنگین برای دختران به شمار می آید و هنوز به صورت فعالیت عادی و نرمال جا نیافتاده است. ما سالن های سنگنوردی و محل های زیادی برای سنگنوردی در طبیعت داریم، اما وضعیت برای ورزشکاران حرفه ای به خصوص به عنوان یک دختر بسیار سخت و دشوار است. مثلا ما زمان کمی برای تمرین داریم (تمرینات ما از آقایان جدا و در زمان های دیگری می باشد و ما نمی توانیم با آنها تمرینات مشترک داشته باشیم). به طور مثال من تا به حال مربی نداشته ام و تمام اینها را از طریق مطالعه و تماشای فیلم های سنگنوردی فرا گرفته ام. من هیچ رقیب جدی در کشورم نداشته ام و بسیار دشوار است که در خلال سالها همچنان مشتاق و علاقه مند این ورزش باقی بمانی. هیچ شخص یا ارگانی از من در مسابقات جام جهانی حمایت نمی کند و من تا کنون اسپانسری نداشته ام. من تمام پول جایزه ی مسابقات را هزینه ی خرید بلیط هواپیما برای شرکت در مسابقات می کنم. من همیشه در این راه تنها بوده ام، و تنها با ایمان و والدینم و مردمی که هموااره طرفداروحامی من هستند، بوده ام.

فرناز در حال تمرینات بولدرینگ در ایران

برای تمرینات سنگنوردی طبیعت چه مشکلاتی پیش روی زنان وجود دارد؟ آیا موانع زیادی برای سنگنوردی طبیعت وجود دارد؟

من فکر می کنم سنگنوردی طبیعت دشواری خاصی ندارد و ما آزادی بیشتری داریم تا به مناطق سنگنوردی برویم و نیازی هم به زمان جداگانه برای تمرین و کسب اجازه برای سنگنوردی وجود ندارد. سختی کار بیشتر زمانی است که می خواهیم در رقابتها شرکت کنیم و نیاز به هزینه، امکانات و همچنین زمان کافی در طول روز برای تمرین بر روی دیواره می باشد، که این امکان وجود ندارد.

فرناز بر روی گیره ی استارت مسابقات سرعت در کانادا

شما به کلاسهای مربیگری بانوان برای افزایش بودجه اشاره کردید تا اینکه آنها قادر باشند در رقابت های بین المللی شرکت نمایند، آیا این کلاسها با استقبال روبرو شده اند؟

نه به اندازه ی دیگر کشورها، به خصوص اینکه خانواده ها هنوز از سنگنوردی فرزندانشان بیم دارند و اینگونه فکر می کنند که ورزش امنی برای آنها نیست. من سعی کردم نظر آنها را تغییر بدهم. اما صادقانه بگویم از مربیگری درآمد خوبی بدست نمی آوردم. من صرفا سعی می کنم که مفید باشم و به دیگران کمک کنم تا پیشرفت کنند و در باره ی سنگنوردی بیشتر بدانند.

مسائل فرهنگی به کنار، آیا شما فکر می کنید سنگنوردی بانوان در کنار یکدگیر می تواند مزیتی نسبت به سنگنوردی در کنار آقایان داشته باشد یا خیر؟ در انگلستان قضیه دقیقا بر عکس این است. ما تمام تلاش خود را می کنیم تا رویدادهایی را ترتیب دهیم که خانم های سنگنورد با یکدیگر تمرین کنند، چرا که بیشتر بانوان عموما هم تمرینی های مرد را ترجیح می دهند، آنهم به دلیل کمبود بانوانی که در فعالیت های سنگنوردی شرکت می کنند!

از طرفی این مسئله خیلی هم خوب است، چرا که شما می توانید یک هم تمرینی زن که به لحاظ فیزیکی شباهت زیادی هم به شما دارد را پیدا کنید و همچنین شما قادر خواهید بود که برنامه ی تمرینی تان را به لحاظ توانائی ها و نقاط ضعف یک خانم تنظیم نمایید. اما از طرف دیگر، اگر شما اهداف بزرگتری داشته باشید، در این شرایط قادر نخواهید بود که پیشرفت چشمگیری داشته باشید. در کل، من فکر می کنم این ربط به پشتکار شما دارد.

فرناز: سنگنوردی برای من تنها یک ورزش نیست.

© Christian J. Stewart عکس از

آیا فکر می کنی اجازه دادن به زنان برای شرکت در تماشای رویدادهای ورزشی می تواند مشوق آنها به فعالیت و شرکت در این ورزش باشد؟

بله البته. خوشبختانه همه چیز در حال بهتر شدن است. این امر به بانوان کمک می کند که به ورزش علاقه مند شوند.اگر آنها قادر به تماشای رقابت ها باشند، خواهند توانست که خودشان و اهدافشان را بیابند. خیلی از مردم مستعد و توانمند هستند اما خودشان از آن بی خبرند. آنها فقط نیاز به کمی مشوق دارند تا راه خودشان را برای رشد و شکوفایی پیدا کنند.

“زمانی که شما در ایران سنگنوردی می کنید، شما مجبورید که راه خودتان را پیدا کنید و توجهی به نظرات کلیشه ای جامعه در خصوص ورزشی نامتعارف به عنوان یک زن نخواهید داشت.”

آیا با بزرگتر شدن شما، شرایط نیز فرق خاصی کرد؟ آیا به نسبت قبل، زنان بیشتری به سنگنوردی داخل سالن و طبیعت علاقه مند شدند؟

بله. قطعا. زمانی که من نوجوان بودم، خیلی ها چیز زیادی راجب سنگنوردی نمی دانستند و من هیچ مربی، امکانات و دیواره ی برای تمرین نداشتم. اما این ورزش الان طرفداران زیادی پیدا کرده است. در حال حاضر من به کودکان و نوجوانان سنگنوردی آموزش می دهم. ما الان سالن های بیشتری داریم، رقابت های کشوری بیشتری برای تمام سنین داریم و خیلی چیزها در خلال این سالها بهتر شده است.من به آینده ی سنگنوردی ایران امیدوارم، مخصوصا برای بانوان سنگنورد.

فرناز: قهرمان مسابقات قهرمانی آسیا.

© FarnazEsmailzadeh

سنگنوردی برای شما چه تجربه ی خاصی به ارمغان آورد که در زندگی روزمره به آن نمی رسیدید؟

سنگنوردی از من جنگجویی ساخت که هیچ وقت تسلیم نمی شود. من یاد گرفتم که می توانم قهرمان خودم باشم و حتی قهرمان دیگران باشم اگر به اندازه ی کافی برای اهداف و خواسته هایم تلاش کنم. من یادگرفتم که در این دنیا هیچ مانعی نمی تواند وجود داشته باشد، و اینکه در شرایط من، هیچ مانعی نمی تواند بر سر راه من و اهدافم قرار گیرد. این راه متفاوتی برای اندیشیدن است که نمی تواند زندگی را سخت کند.

به نظر شما چگونه سنگنوردی می تواند زنان را در ایران توامند تر کند؟

موقعیکه شما سنگنوردی می کنید، احساس شجاعت و اعتماد به نفس بیشتری دارید. زمانیکه اینجا سنگنوردی می کنید، تلاش می کنید خودتان را بیابید و توجهی به نظرات کلیشه ای جامعه در خصوص یک ورزش نامتعارف به عنوان یک زن نخواهید داشت. این قدرت ناب بدن و ذهن است که هر کسی باید آنرا احساس کند.

سنگنوردی از ما جنگنده ای ساخت که هیچگاه تسلیم نمی شود

© FarnazEsmailzadeh

اهداف شخصی شما در سنگنوردی چیست؟

  می خواهم با بهبود توانائی های سنگنوردیم، اولین زن ایرانی در رنکینگ جهانی باشم و رکوردهای آسیایی خودم را در دیواره های سرعت استاندارد بشکنم، می خواهم در رقابت های بیشتری شرکت کنم و مدال های بیشتر کسب کنم، از سنگنوردی طبیعت لذت ببرم، و به صورت دائمی در ده تای برتر رنکینگ مسابقات جام جهانی سنگنوردی باشم و همچنین رنکینگ جهانی خودم را بهبود دهم. می خواهم ورزش سنگنوردی را به یک جامعه ی بزرگتر ارتقاء بدهم و همچنین مشوق و هدایتگر دیگران در کشورم و در سراسر دنیا باشم.

منبع +