علی رضابلاغی/ به پیشرفت هم کمک کنیم نه اینکه مانع پیشرفت هم باشیم.

همانطور که مستحضر هستید مسابقات آسیایی با فراز و نشیب های خود برگزار گردید که این فراز و نشیب ها و ضعف و قوت ها همیشه در تمامی رویدادهای کلان کاملاً طبیعی است. لذا ما بعنوان رسانه تخصصی صعودهای ورزشی کشور وظیفه خود دانستیم از افرادی که از نزدیک درگیر این رویداد بودند جویای کم و کیف مسابقات و مسائل مرتبط با آن شویم.

اولین مصاحبه در این راستا را با آقای امین عباسی داشتیم که چندی پیش در پایگاه منتشر کردیم و اینک پس از تلاش فراوان؛ موفق شدیم مصاحبه ای کوتاه ولی گویا با آقای علیرضا بلاغی مربی تیم ملی سنگ نوردی کشورمان داشته باشیم و در یک گپ و گفت صمیمی از کلیت مسابقات آسیایی 2017 جویا شدیم.

در ادامه با هم به خواندن این مصاحبه خواهیم نشست:

1- ضمن سلام و عرض خسته نباشید خدمت شما و تشکر از زمانی که در اختیار ما قرار دادید؛ لطفا یک معرفیاجمالی از خودتان و سابقه حضور در رشته صعودهای ورزشی برای خوانندگان ما داشته باشید.

ضمن عرض سلام و وقت بخیر خدمت شما و مخاطبین پایگاه شما؛ بنده علیرضا بلاغی اهل قزوین؛ از سال 78 در رشته سنگنوردی فعالیت میکنم. از سال 81 بعنوان مربی و از سال 84 در حیطه داوری و طراحی در صعودهای ورزشی فعالیت دارم.

دارای سابقه مربیگری در تیم ملی از سال 87 و همچنین سرپرستی اردوهای تیم ملی را در بعضی از سالها برعهده داشتم. مربیگری را همزمان با داوری بصورت ویژه در استان خودم پی گرفتم و تحصیلاتم نیز در رشته بیومکانیک ورزشیدرمقطع فوق لیسانس می باشد.

2- لطفاً یک جمع بندی و ارزیابی از مسابقات آسیایی امسال که در تهران برگزار شد داشته باشید.

مسابقات آسیایی امسال از جهات مختلف قابل بررسی است. در جنبه میزبانی می توان گفت مسابقات در سطح خوبی برگزار شد و در مجموع کیفیت برگزاری مسابقات آسیایی امسال از بسیاری از مسابقات در سطح آسیایی و بعضاً جهانی بهتر بود.

از حیث اقبال و حضور حریفان از کشورهای آسیایی واقعا خوب بود؛ به طور مثال ژاپن سالیان سال در مسابقات ایران حضور نداشت. همچنین در این مسابقات اکثر تیمها با سنگنوردان خوب خودشان حاضر شده بودند.

3- علت عدم حضور شما در روز دوم مسابقات آسیایی چه بود؟

به دلیل موردهایی که پیش آمده بود ما در بحث ثبت نام دچار مشکلاتی شده بودیم که تیم نتوانست نهایتاً به آن صورت که مدنظر فدراسیون بود در مسابقات ثبت نام شود. بعد از اینکه من متوجه این موضوع شدم به واسطه شرایط بوجودآمده در استان خودم باید سریعاً به قزوین بازمی گشتم و از طرفی تیمی که قرار بود در مسابقات شرکت کنند؛ از سنگنوردان درجه یک کشور بودند و شاید بتوان گفت عدم حضور من بر آن نفرات تأثیر منفی نداشت.

بنابراین با هماهنگی که با مسئول کمیته تیم های ملی فدراسیون انجام دادم،روز دوم مسابقات را ترک کرده و طبق قولی که داده بودم برای مسابقات تیمی بازگشتمتا در جایی که احساس میکردم حضورم واقعاً میتواند برای ورزشکاران تیم ملی مفید باشد انجام وظیفه کنم.

4- صعودهای ورزشی در کشور ما طی سالیان اخیر افت و خیزهای بسیاری داشتهاست. شما برای این رشته چه آینده ای را متصور هستید؟

به نظر من آینده این رشته خیلی به رویکرد بچه ها بستگی دارد. ما برای اینکه رشد بیشتری داشته باشیم در کنار تجهیزات و حمایتهای فدراسیون به مؤثرترین عنصر که همراهی خود بچه هاستنیاز داریم و این هم افزایی باید بین قهرمانان و سنگنوردان خوب کشور صورت بگیرد تا بتوانند باعث رشد یکدیگر شوند و در این بین فدراسیون، هیئت ها و مربیان در سطوح مختلف هم میتوانند مفید و مثمر ثمر باشند.

به نظر من اگر تمام شرایط و حمایت ها فراهم باشد؛ بدون یک همراهی و همگرایی خوب و خواست واقعی در بین بچه ها رشد و کاستن فاصله با کشورهای جهان سخت خواهد بود.

همچنین نقش بخش خصوصی باید پررنگ تر شود و حمایت های بیشتری از طرف سیستم های مختلف باید در نظر گرفته شود به نحوی که بخش خصوصی وارد عمل شده و مثمر ثمر باشد.در حال حاضر بخش خصوصی فعالی در این رشته نداریم و امیدواریم با رویکردی که فدراسیون در قبال باشگاه ها اتخاذ کرده در آینده شاهد حمایت فدراسیون از باشگاه ها و متقابلاً حمایت باشگاه ها از ورزشکارانشان به صورت حرفه ای تر باشیم.

5- دیدگاهی وجود داردو البته زیاد هم مشاهده شده که برخی از ورزشکاران ما وقتی به جایگاهی میرسند حامیان و مربیان خود را فراموش کرده و حتی در برخی موارد حضور ایشان و نقش مؤثرشان را نیز به کل منکر می شوند. به نظر شما این مسئله ناشی از ضعف در چه زمینه ای بوده و چه راهکاری را برای حل این مسئله پیشنهاد میکنید؟

در این مورد خیلی بحث پیچیده است. شاید گاهی فواصلی که در مربیگری با بچه ها اتفاق میافتد باعث میشود که بخشی از حافظه تاریخی اتفاقات به فراموشی سپرده شود. مسئله دیگه این است که چون باشگاه ها فعالیت خاصی ندارند؛اکثر سنگنوردان در سالن های هیئت ها در سطح کشور فعالیت میکنند که آنجا هم تعدد تعویض مربی زیادبه چشم می خورد و آموزش به شکلی که باید مربی سالیان سال با شاگردان خودش کار بکنداتفاق نمی افتد و شاید این هم باعث تشدید این فاصله باشد.

در کل یک منشور است که از جهات مختلف باید به آن نگاه کرد و شاید ساده ترین راه این باشد که ما از ورزشکار بخواهیم این موارد را فراموش نکند؛ ولی نقش سیستمهایی مثل هیئت ها، باشگاه ها، مربیان و حتی والدین میتواند خیلی مؤثرتر باشد تا این معضل فرهنگی- ورزشی به مرور رفعشود.

6- همانطور که احتمالاً مطلع هستید؛ طی روزهای گذشته مصاحبه ای با آقای امین عباسی در رابطه با عدم حضور ایشان در مسابقات آسیایی در پایگاه خبری صعودهای ورزشی ایرانیان منتشر کردیم که در آن ایشان انتقادات خاصی را به مجموعه مدیریتی صعودهای ورزشی کشور داشتند. لطفاً نظر خود درباره صحبتهای ایشان و انتقادات مطروحهرا بیان فرمائید.

بله من این مصاحبه را مطالعه کردم. سالیان سال است که انتقادات مختلفی به شیوه های مدیریتی این رشته ورزشی بوده و حتی می توان گفت همیشه این انتقادات وجود داشته است. ولی مهم این است که یک تعامل صورت بگیردتا این انتقادات به بازخورد مثبتی منجر شوند.

خود من در سابقه فعالیتم بارها به این انتقادات دامن زدم و از روش های مختلفی برای انتقاد استفاده کردم ولی به نظر من در مجموع سیستم فعلی فدراسیون به نسبت دوره های قبلی به نحوی است که بهتر می توان با آن مراوده داشت و انتقادات را مطرح کرد و درها برای شنیدن انتقادات باز است.

البته باید در نظر داشته باشیم که نمیتوان انتظار داشت تغییرات فوری پیش برود. موارد زیادی وجود دارد که قابل اصلاح است و شاید افرادی که مشغول به فعالیت در فدراسیون هم هستند این موارد را دیده باشند ولی اینکه واقعاً کاری که میخواهیم انجام بدهیم با چیزی که ایده آل است چقدر منطبق بر هم باشند به شرایط مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، تغییر و تحولات  فدراسیون و غیره بستگی دارد و این مسئله شاید زمان بر باشد و یا حتی با خیلی از شرایط موجود همخوانی نداشته باشد.

در رابطه مصاحبه آقای عباسی در کل فکر میکنم بخشی از این انتقادات سازنده بود و در بعضی موارد هم شاید بهتر باشد که بیشتر حوصله به خرج بدهیم. البته قبول دارم صبر در بعضی موارد به قیمت تمام شدن سالهای جوانی و توانایی ما خواهد بود ولی چیزی که نهایتاً مهم است هدف همه ما برای پیشرفت و رشد این ورزش و جامعه ورزشی است و فکر میکنم که حتی اگر از پذیرش انتقاداتمان مأیوس بشویم نیز میتوانیم در قالب باشگاه، شهر و یا بخش خصوصی فعالیت خود راادامه بدهیم هر چند که بهتر استاز توان افرادی که به سطوح بالایی رسیده اند در سطح استانی، ملی و حتی فراملی استفاده شود.

البته نباید فراموش کنیم که خود ورزشکاران هم نقش بزرگی در این زمینه دارند و بهره بردن از توانایی ها و تجربیات مربیان، داوران و طراحان بصورت عمده به خود وزشکاران بستگی دارد که بتوانند خارج از سیستم معمول فدراسیون و خارج از فصل مسابقات و ترکیب اردوها بهره مد نظر خود را ببرند.

7- با توجه به مسائل ذکر شده و مسابقات آسیایی 2017تا چه زمانی شاهد حضور آقای علیرضا بلاغی در مناسب اجرایی همچون تیم ملی سنگنوردی کشور خواهیم بود؟

من تا زمانی که احساس کنم که حضورم مثمر ثمر است؛ مطمئناً حضور خواهم داشت و هر زمان که احساس کنم حضورم به هر دلیلی اعم از بی مهری مسئولین، کم بودن توانایی خودم و یا عدم مقبولیت یا هر چیز دیگر مفید نخواهد بود؛ ترجیه میدهم که حضور نداشته باشم کما اینکه به نظرم این مسئله را در بحث داوری به خوبی ثابت کرده ام.

8- بعنوان کلام آخر اگر نکته ای مد نظر دارید می شنویم.

رشد در عرصه ورزش مقوله خیلی پیچیده ای است چون از ذهن، جسم، بدن انسان، خانواده گرفته تا مسئولین و حتی سفارت یک کشور دیگر تأثیر گذار هستند و تمام سطوح باید دست به دست هم بدهند تا این زنجیره تکمیل بشود ولی چیزی که بیش از هر چیز میتواندبرای رشد ورزش ما مفید باشد؛ این است که سعی کنیم در راه پیشرفت یکدیگر به هم کمک کنیم؛ یعنی نه انتظار داشته باشیم کسی برای رشد ما اقدام کند و نه اینکه بخواهیم مقابل رشد دیگران بایستیم و نباید فراموش کنیم که رشد دیگران رشد ما هم خواهد بود؛ اگر نگرش، فکر و عمل ما به روش صحیحباشد.

بعنوان کلام آخر؛ امیدوارم جامعه سنگنوردی که شامل هیئت ها، فدراسیون، گروه ها و باشگاه ها و ورزشکاران است؛ بیش از پیش در فکر رشد همدیگر باشند. در نظر داشته باشیم که مهمترین نقش را خود ورزشکار و باشگاه دارد.ما اکثراً منتظریم از سیستم های بیرونی مثل اسپانسر، فدراسیون و اردوهای تیم ملی و سایر موارد به ما کمک شوددر حالیکه زمانی که ما درگیر این مسائل هستیم بسیار محدود است و بیشتر عمر ورزشی خود را با دیواره و گیره و غیره صرف میکنیم.

البته اخیراً میبینیم عزیزانی که در این زمینه فعالیت می کنند، دست به پای خودشان گرفته و بعضی ها گیره طراحی میکنند؛ بعضی لوازم ورزشی جدید طراحی می کنند و قطعاً راه پیشرفت ورزشی بیشتر این است که از جنبه های مختلف بویژه در نسل جدیدتر سنگنوردی بتوانیم تغییراتی ایجاد کنیم که انرژی این نسل به هدر نرود و در این محیط ورزشی رشد توأمان فرهنگی،ورزشی و علمی داشته باشیم.

بسیار سپاسگزارم از وقتی که در اختیار ما گذاشتید و برای شما آرزوی موفقیت دارم.

بنده هم از شما و پایگاه خبری صعودهای ورزشی ایرانیان بابت توجه به مسائل این رشته نهایت تشکر و قدردانی را دارم.

موفق و پیروز باشید.

مصاحبه و تنظیم گزارش:

محمدناصر اصولی